Verhalen in je hoofd

Heb jij dat ook? Dat je hele verhalen in je hoofd zit te verzinnen? Ik zit op de fiets, zie een of andere zin op een reclamebord, en voor ik het weet heb ik een hele situatie verzonnen rondom vrienden en ben ik spinnijdig om wat er gebeurt en zit ik al te oefenen wat ik allemaal wel niet ga zeggen. Terwijl het echt niet aan de orde is, het is ook helemaal niet gebeurd. Ons brein gaat verschrikkelijk met ons aan de loop. En dan merk je ineens dat je verkrampt op de fiets zit, met een kwaaie kop. En als je nou gaat terugdenken hoe je nou uitkwam bij die nijd, dan kan je het haast niet meer ontrafelen, wat nou waar op volgde, en hoe het begon.


Allemaal verhalen die wij in ons hoofd verzinnen. En we doen dat heel regelmatig. In feite denk ik dat wij een groot deel van de dag bezig zijn met dit soort verhalen. Want als we iets doen of horen, bedenken we al wat het vervolg zal zijn, wie wat zal doen en hoe wij daarmee om zullen gaan. Het bepaalt onze houding al bij voorbaat op de volgende stap van een situatie. Hartstikke zonde van de tijd en je energie, want je weet nog helemaal niet hoe iets afloopt. Je kunt er wel een draai aan geven door je positief op te stellen of een bijdrage te leveren, maar die verhalen, daar schiet je echt niks mee op.
Let maar eens op, hoe vaak jij het doet, en wat dat voor impact heeft op je houding naar anderen. Zodra je het merkt, zeg tegen jezelf: stop – dit heeft niks met de werkelijkheid te maken. Even diep doorademen, en om je heen kijken wat er echt gebeurt.